8/4/20

Homero, Evaristo de Sela e Alessandro Baricco

Dous estilos moi distintos de ler a Homero. Evaristo de Sela, o home que invitou a Homero á súa aldea, autodidacta, que aprendeu o grego nos cárceres franquistas, ofrécenos unha lingua recia, forte, ancestral, de rabuda sintaxe e fermosos e sonoros nomes, case que diría en hexámetros galaicos. E por outro lado Alessandro Baricco, que nos invita a unha prosa rápida, simple, da que desterrou aos deuses, que nos engancha á trama dende o primeiro momento e xa non nos solta.

Nestes dous documentos en *.pdf podedes atopar as dúas versións, unha despois da outra, dos cantos I e VI da Ilíada.


Canto I da Ilíada. Tradución de Evaristo de Sela.

(O Atreídes, que menuda a que está montando, e todo por non soltar á Khryseís, a de fermosas meixelas...)

(...) ¿E quen, pois, dos deuses, cunha disputa, un contra
o outro lanzou, a se pelexaren?;
de Letó e de Zeus o fillo; pois foi el quen,
contra o rei irritado,
un andazo maligno no exército fixo xurdir,
e morrían os homes,
porque a Khryses, que era seu sacerdote, lle fixo
unha aldraxe
o Atreídes; (...)

Así dicía suplicando, e oíao Phoibos Apolon,
e baixou dos cumes do Ólympos, encolerizado
no seu corazón,
o arco ás costas traendo e o ben pechado carcax;
e resoaron, entón, as frechas sobre os ombros
do encolerizado,
ó pórse el en movemento; e el avanzaba, á noite parecido;
sentábase logo ó lonxe das naves, e en seguida
a súa frecha disparou;
e un terrible estralido saíu do arxénteo arco;
ós mulos só de primeiro atacaba e ós cans lixeiros,
mais, despois, contra eles mesmos, a frecha aguda lanzando,
disparaba; e, constantemente, numerosas piras
de cadáveres ardían. (...)

No hay comentarios: